“Evet Efendim” metninin tür özelliklerine uygun bir metni defterinize yazınız.

6. Sınıf Türkçe “Evet Efendim” metninin tür özelliklerine uygun bir metni defterinize yazınız. konusunu kısaca ve uzun ele alacağız.

“Evet Efendim” metninin tür özelliklerine uygun bir metni defterinize yazınız. konusu ile ilgili kısaca bir yazı örneği ;

Cevap:

Kişiler:

• Dede
• Nine
• Torunlar

Yer:

• Oturma Odası

(Dede ve Nine bir sobanın başındadır onların etrafına da torunları oturur.)

1.Torun: Dede hadi bize bir anını anlat.

2. Torun: Evet dede hatta mümkünse içinde ninemin de yer aldığı bir anınızı anlat.

Nine: Bey anlat bizim şu göç olayını da çocuklar bilsin atalarının ne zorluklar yaşadığını.

Dede: Bilemedim ki Hanım. Çocukları da üzmeyelim şimdi.

3.Torun: Dede sen hep demez misin geçmişini bilmeyen geleceğini kuramaz diye. O zaman anlatın da biz de bilemem geçmişimizi.

Dede: Peki o halde başlıyorum anlatmaya.

(Dede bir iki öksürür, suyundan bir yudum su alır ve başlar.)

Dede: Kurtuluş Savaşı’ndan sonraydı. Köyümüzü askerler bastı. Bize 1 saat içinde köyü terk etmemizi söylediler. Ne yapacağımızı şaşırdık. Ninenizle o zamanlar daha yeni evlenmiştik. Ben savaştan gelmiş genç bir erdim. Anamla babam ben savaştayken kahrıma dayanamayıp ölmüşler. Geri döndüğümde kimsesizdim. Nineniz bana sahip çıktı.

(Nineyle dede birbirlerine bakışır. Nine elini dedenin elinin üzerine koyar.)

Dede: Askerin verdiği emirden sonra bunlar bize bir fenalık yapar diye korktum koşa koşa eve girip ninenizi erkek kılığına sokmaya çalıştım. Evdeki önemli olan eşyaları, birkaç parça kıyafeti yanına almasını ve bir de yolluk yapmasını söyledim.

Köyümüzü savunmayı çok istedik ama yüzlerce asker dört bir yanı sarmıştı üstelik bizi çocuklarla tehdit ediyorlardı. Mecbur kaldık direnemeden köyü boşaltmaya. Nineniz benim kıyafetlerimin için başında da fesiyle hiç kadına benzemiyordu. Ağlaya ağlaya düştük yollara. Ellerimizi hiç bırakmadık bizi öyle görenler iki kardeş sandılar.

Nine: O gün yaşadığım acı yüreğimden hiç kalkmıyor. Bugün hala o acıyı duyuyorum.

(Nine ağlamaya başlar, burnunu çeker.)

Dede: Ağlama koca kadın. Zordu topraklarımızı terk etmek ama burada da yine vatanımızda ve milletimizle birlikteydik. Tabi insan ne olursa olsun doğduğu yeri unutamaz ve orası hep bir başkadır.

Ya işte böyle çocuklar, göç etmek zorunda kaldık, geldik buralara yerleştik. Sizin analarınız, babalarınız oldu ve sonra siz geldiniz hayatımıza. Yüreğimizdeki o acı baki kalsa da sizin sevginiz her şeye bedel.

(Dede, nine ve torunlar birbirlerine sarılırlar.)